ben öyle bir yerdeyim ki hem ibni teymiyye hem ibn arabi yanindayim. hem modernim hem geleneksel. bu orta-yolculuk değil. hayat bana hem monochrome hem polychrome gözüküyor. başını sonunu kestiremiyorum. ya bende arıza var ya da yaşam, gerçeklik paradoksal

bu arada hem monochrome hem polychrome görüyorum diye herkesin yanındayım anlamına gelmiyor. ebubekir er razinin yanında değilim mesela